Sprzedaż budek lęgowych

Cena: 50,00 zł

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ budki

szpak, kowalik, krętogłów.

rzadziej: mazurek, wróbel domowy, bogatka, pleszka, dudek.

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Szpak zakłada gniazda tam, gdzie istnieje możliwość odpowiadająca ich oczekiwaniom. Może to być dziura w drzewie, sztuczna budka lęgowa, czy też zakamarki zadaszenia domów. Zaobserwowano, że szpaki znoszą do gniazd świeże pędy ziół o właściwościach aseptycznych i przeciwroztoczowych – co w zatłoczonym gnieździe w okresie odchowu młodych jest niezwykle istotne i zmniejsza śmiertelność piskląt. Znana jest zdolność szpaków do naśladowania śpiewu innych gatunków, czasem nawet imitują bardzo realistycznie inne dźwięki – choćby alarmy samochodowe. Obecnie nie spotyka się szpaków w gęstych lasach – występują raczej na terenach bardziej otwartych. Szpak jest czarny, ale na jego piórach można dostrzec białe perełki. Szczególnie widoczne są w okresie jesiennym. W okresie godowym charakterystyczną cechą upierzenia szpaka jest metaliczny połysk piór dający wrażenie wielobarwności.

Kowalik żyje w luźnych starodrzewiach liściastych i mieszanych, borach oraz większych parkach. Stare drzewa o licznych dziuplach są jego ulubionym środowiskiem. Gnieździ się w dziuplach lub budkach lęgowych dostosowując otwór wejściowy do swoich rozmiarów (35mm średnicy) poprzez obmurowywanie go. Gniazdo wyścieła płatkami kory sosnowej. Składa 5-8 białych, nakrapianych na czerwono jaj. Kowalik wyprowadza tylko 1 lęg w roku, w kwietniu. Kowaliki szukają pożywienia w szparach kory, odłupując jej kawałki.  Zdarza się, że w jej pęknięciach ukrywają na zimę smaczne kąski, np. nasiona słonecznika. Jednak główną ich dietę stanowią owady we wszystkich stadiach rozwojowych. Często obserwowany spacerujący po pniu głową w dół.

Krętogłów lubi lasy liściaste i mieszane, ich skraje, duże polany, pastwiska oraz sady. Spotykany w parkach, na cmentarzach jak i w ogrodach. W przeciwieństwie do innych dzięciołowatych, przesiaduje w poprzek na gałęziach. Podczas toków partnerzy stojąc naprzeciwko, kręcą głowami i stroszą pióra. Sam nie wykuwa dziupli, często przepędza z nich inne ptaki i wyrzuca z nich ich jaja. W roku wyprowadza jeden, do dwóch lęgów (maj-czerwiec). Żywi się głównie mrówkami (we wszystkich ich stadiach rozwojowych) które zbiera z liści, gałęzi lub z ziemi, czasem bezpośrednio z mrowiska.

Sikory: patrz opis budka dla sikor – klasyk 

Wróble: patrz opis familiada

Pleszka: patrz opis budka dla sikor-klasyk 

Opis techniczny skrzynki:

podstawa w środku 15 x 15 cm,

wysokość  ~ 35 cm,

otwór wlotowy okrągły w górnej części budki 4 cm od daszka o średnicy 5 cm,

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC)

sposób łączenia: wkręty,

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka przez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa,

Budowa budki opracowana przez ornitologów.

Cena: 70,00 zł

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ budki

wiewiórka, popielica, orzesznica

Krótki opis zwierząt, ich zachowania i preferencji

Wiewiórka pospolita (ruda) z wierzchu kolor sierści ma brązowo-pomarańczowy, a pod spodem biały brzuch oraz podgardle. Na szczycie małżowiny usznej znajdują się frędzle, będące skupiskiem sierści. Niewątpliwie najbardziej charakterystyczną cechą gatunku jest puszysty, dość długi ogon. W momencie przeskoku z gałęzi na gałąź pomaga on utrzymać równowagę. Długość ciała waha się w granicach 20-30 cm. Do tego należy jeszcze doliczyć ogon, który mierzy nawet do 25 cm. Co ciekawe wiewiórki zamieszkujące obszary nizinne są jaśniejsze od tych, żyjących w górach. Zasięg występowania gatunku ogranicza się do Europy oraz północnej Azji. Wiewiórkę można głównie spotkać w lasach, parkach oraz ogrodach. W ciągu roku wyprowadza do nawet trzech miotów, w których rodzi się do 7 młodych. Ciąża trwa 37-40 dni, a po porodzie przez 8 tygodni matka karmi młode własnym mlekiem. Samce nie troszczą się o potomstwo. Młode w wieku 2,5 miesiąca zaczynają same poznawać uroki otaczającego ich świata. Głównym pożywieniem wiewiórki są nasiona, pędy roślin, grzyby, owoce, nie pogardzi również owadem i ptasimi jajami. Wiewiórki muszą gdzieś mieszkać. W wielu opracowaniach dla dzieci spotkałem się ze stwierdzeniem, że wiewiórka mieszka w dziupli. Owszem wiewiórka żyje w dziuplach, ale tylko w okresie zimowym, kiedy panują silne, siarczyste mrozy. Dziuple są też świetnym magazynem na uwielbiane przez wiewiórkę rudą orzechy. Bardzo często zdarza się, iż podczas kontroli budek lęgowych dla ptaków ornitolodzy znajdują spore ilości nagromadzonych orzechów i żołędzi. Jednak zasadniczym lokum, typowym dla gatunku nadrzewnej wiewiórki jest gniazdo. Skrupulatnie samiec i samica przed okresem godowym budują do trzech takich konstrukcji lub dostosowują swoich potrzeb wcześniej zbudowane przez sroki czy gawrony gniazda. Zazwyczaj są one wysłane mchem, a szkielet stanowią gałązki, pokrywane liśćmi, służącymi do zamaskowania budowli. Wiewiórcze gniazdo ma kulisty kształt z otworem wejściowym, który zamykany jest w okresie rozrodczym oraz na zimę. Po co wiewiórkom kilka gniazd? Jedno gniazdo tzw. zasadnicze, to lokum, z którego wiewiórki korzystają regularnie. Z kolei gniazdo poboczne, do którego wiewiórki zaglądają od czasu do czasu, pełni rolę magazynu na pokarm, służy także do zmylenia drapieżnika.

Popielica – Ssak z rodziny popielicowatych, nieco mniejszy od wiewiórki pospolitej (Sciurus vulgaris). Oczy duże, ciemne. Uszy okrągłe. Wokół oczu czarna maska. Nos różowy. Na pysku wąsy czuciowe. Policzek jasny. Podgardle białe. Sierść szaropopielata, spód jaśniejszy. Kończyny krótkie. Dłonie (z czterema palcami) i stopy (z pięcioma) różowe. Wewnętrzna strona stóp oraz dłoni pokryta jest modzelami. Ogon puszysty, spłaszczony grzbietobrzusznie. Brak widocznych różnic między samcem a samicą. Popielice są typowo nadrzewnymi gryzoniami. Silnie związane są z starymi lasami liściastymi i mieszanymi, unika monokultur iglastych. Zamieszkuje głównie lasy z dominacją buka i dębu. Czasem spotykana jest w ogrodach, sadach i starych parkach. Prowadzi nocny tryb życia. Większość czasu spędza na drzewie, sporadycznie porusza się po ziemi. W okresie wiosenno-jesiennym korzysta z kilku nadziemnych kryjówek. W zimie zapada w sen zimowy (hibernacje) trwający nawet do 9 miesięcy. Przerwę w aktywności spędza pod ziemią. Zagrożeniem dla popielicy są ptaki (m. in. płomykówka, orzeł przedni) i ssaki drapieżne (m. in. kuna leśna, kuna domowa), koty domowe, a także utrata siedlisk. Gniazdo z liści buduje w dziuplach drzew, w budkach, na budynkach oraz w szczelinach i w jaskiniach. Przystępuje do jednego miotu w roku. W okresie ubogim w pokarm nie przystępuje do rozrodu. Ciąża trwa 28-31 dni. W środku lata samica rodzi od 4 do 6 młodych. Młode rodzą się z zamkniętymi oczami i nagie. Opiekę nad potomstwem pełni samica. Po 21 dniach młodym otwierają się oczy. Do 30 dni są karmione mlekiem matki. Po miesiącu opuszczają kryjówkę. Dojrzałość płciową osiąga już w pierwszym roku, choć najczęściej przystępuje do rozrodu w drugim bądź w trzecim roku życia.

Orzesznica  – Orzesznica leszczynowa jest gryzoniem. Na jej pyszczku występują włosy czuciowe. Oczy są duże i ciemne. Uszy krótkie i zaokrąglone. Ogon długi i gęsto owłosiony. Barwa sierści żółtawobrązowa. Podgardle, pierś i podbrzusze są jaśniejsze. Kończyny są krótkie. Orzesznica leszczynowa zamieszkuje gęste lasy liściaste z bujnym podszytem (preferuje głównie leszczyny), zarośla, krzewiaste żywopłoty, zakrzewione skraje lasów i zagajniki. Większość czasu spędza na drzewie. Orzesznica jest zwierzęciem o aktywności nocnej. Wiedzie samotny tryb życia. Jest terytorialna. W lecie tworzy gniazdo wśród roślin podszytu. Gniazdo buduje z traw, gałązek, liści, mchu oraz kory i zlepia je śliną. Na jesień (od października do kwietnia) zapada w sen zimowy (hibernacje). Gromadzi zapasy pożywienia. W naszym kraju jest pod ścisłą ochroną. W głównej mierze jest roślinożerna. W jej diecie znaleźć można owoce, nasiona, pędy i pąki drzew. Rzadziej pożywia się zwierzętami bezkręgowymi (owadami). Orzesznica leszczynowa przystępuje do jednego bądź dwóch miotów w roku. Ciąża trwa 22-24 dni. Samica rodzi od 1 do 7 (średnio 4) młodych. Młode przychodzą na świat z zamkniętymi oczami i nagie. Po około 3 tygodniach otwierają oczy. Do 30 dni są karmione mlekiem matki. Po 5-6 tygodniach młode się usamodzielniają. Orzesznica na wolności żyje do 3-4 lat. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia.

Opis techniczny skrzynki:

podstawa 23 cm x 23 cm

dach 31 cm pod skosem

tył 28 cm x 23 cm

front z otworem 33 cm x 23 cm

ścianki boczne 35 cm

otwór wejściowy okrągły fi 55 otwarty w górnej części budki od strony pnia drzewa lub ściany,

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),

sposób łączenia: wkręty,

krawędzie fazowane,

sposób montażu: przykręcana poprzez specjalnie uchwyty mocujące na daszku i na podstawie

Najlepiej powiesić budki po kilka obok siebie tworząc apartamentowce.

Cena: 90,00 zł/szt

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

jerzyk

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Jerzyki kiedyś gniazdowały w skałach i wysokich drzewach, ale wraz z rozwojem urbanizacji przystosowały się do życia w miastach. Żyją w koloniach. Najchętniej budują gniazda w wolnych przestrzeniach pod dachami. Jerzyki to mistrzowie przestworzy – w powietrzu jedzą, kopulują, śpią i piją wodę, łapiąc krople deszczu. Rekordziści potrafią spędzić nawet 3 lata bez lądowania. W Polsce spędzają średnio 4 miesiące (od maja do sierpnia). Pod koniec sierpnia odlecą na południe Afryki. Tam przywitane będą przez lokalną ludność z wielką radością i ulgą, gdyż w swoich dalekich migracjach wykorzystują prądy powietrza i często przemierzają tysiące kilometrów surfując na pogodowych frontach, dla Afrykańczyków, takie fronty oznaczają zmianę pogody i upragniony, wyczekany, deszcz. Jerzyki przynoszą nadzieję na koniec suchego lata. Nam w Europie zwiastują wytchnienie po długiej szarej zimie. Ich podniebne akrobacje wzbudzają podziw, a fakt, że zjadają ogromne ilości uciążliwych dla ludzi komarów i drobnych owadów, czyni je lokalnymi bohaterami. Coraz więcej osób, chce mieć jerzyki w swoim ogrodzie.

Opis techniczny budki:

podstawa  w środku 34 x 18 cm,

wysokość  ~ 18 cm,

otwór wlotowy półokrągły w dolnej części budki, podstawa otworu ok 6,5 cm wysokość otworu 2,8 cm,

wewnątrz niecka gniazdowa wykonana z trocinobetonu,

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),

sposób łączenia: wkręty

sposób montażu: te dwie budki nie są połączone, można je wieszać w dowolnej konfiguracji np: jedna obok drugiej, proponujemy dwa sposoby mocowania: na kołki rozporowe (8 dł 10 cm) do elewacji poprzez nawiercenie otworów w tylnej ścianie budki lub poprzez nawiercenie otworów w górnej ściance i mocowanie do podbitki dachowej za pomocą wkrętów do drewna

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.

Cena: 150,00 zł

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ

 dudek,

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Dudek na założenie gniazda potrzebuje starych drzew dziuplastych położonych na skraju lasów, czy pośród śródpolnych miedz w pobliżu łąk, pastwisk. Ale także i my możemy mu choć trochę pomóc! Budka dla dudka może być dobrym pomysłem na sprowadzenie sobie całkiem sympatycznych sąsiadów. Piękne ubarwienie tego ptaka jest szczególnie rzucające się w oczy w locie, gdy wygląda jak ogromny motyl. Na głowie ma długi ruchliwy czub z czarno zakończonych piór, który rozpościera wachlarzowato w chwilach zaniepokojenia. Odzywa się donośnym, niskim „upupup”. Młode dudki w gnieździe, by przegonić intruza, posługują się niezwykłą bronią w postaci cuchnącej cieczy wystrzykiwanej w kierunku wroga. Z tego powodu gniazda dudka czasem nieprzyjemnie pachną. Żywi się dużymi owadami (chrząszcze, muchy, pasikoniki itp.) oraz ich larwami i poczwarkami, a także dżdżownicami.

Sposób zawieszenia

Budkę wieszamy na niewielkiej wysokości od 0,5 do 2 metrów np.: na ścianie budynku, płocie, przydrożnych drzewach (wierzba, topola); w ustronnym miejscu z wylotem na przestrzeń otwartą typu łąka, pastwisko, ugory, pola.

Opis techniczny skrzynki:

podstawa  w środku 60 x 30 cm,

wysokość  ~ 60 cm,

otwór wlotowy okrągły  w górnej części budki o średnicy 8,5 cm z  przedłużonym wejściem (7,5 cm),

dach prostokątny 75 x 40cm jednospadowy,

materiał: płyta OSB surowa, grubość 1 cm,

przed montażem konieczność samodzielnego zabezpieczenia skrzynki z zewnątrz (np. drewnochron),

W zestawie dołączamy grube zrębki liściaste do wypełnienia dna.

sposób łączenia: wkręty,

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

puszczyk zwyczajny

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Puszczyk to sowa wielkości wrony – duża głowa, krótki ogon, krępa sylwetka. Występują dwie odmiany barwne: szara i brązowa. Brzuch ciemniejszy z rozmytymi, podłużnymi prążkami w kształcie strzałek. Szlara wyodrębniona, czarne oczy i żółtoszary dziób. Gatunek monogamiczny, bardzo terytorialny i osiadły. Terytorium pary lęgowej małe, zwykle od 1 do ok. 3–4 km2. Zasiedla stare, prześwietlone drzewostany. Występuje w całej Polsce, głównie w starych lasach liściastych. Zajmuje również stare parki i aleje z drzewami dziuplastymi. Unika litych drzewostanów iglastych i rozległych terenów upraw.

Odbywa jeden lęg w roku. Okres lęgowy rozpoczyna się od początku stycznia nawet do końca czerwca. Zwykle składa 3–4 jaja w marcu. Po 28–30 dniach klują się pisklęta w sposób asynchroniczny, stąd duże różnice w ich wyglądzie. Opuszczają gniazdo w wieku ok. 30 dni, często jako nielotne. Lądują na ziemi, jednak odruchowo za pomocą dzioba i ostrych pazurów wspinają się na drzewa. Gniazdo znajduje się najczęściej w dużych, wypróchniałych wnękach i dziuplach, w szczelinach skał, na strychach i w kominach opuszczonych domów. Czasami puszczyk zajmuje też stare gniazda srok lub wron. Optymalne miejsce lęgu może być używane przez ptaki przez kilkadziesiąt lat. Chętnie zasiedla sztuczne budki typu „komin”. Żywi się głównie gryzoniami i ptakami wróblowymi.

budka lęgowa dla puszczyka

Budki lęgowe dla sów można wieszać przez cały rok, ponieważ sowy muszą się do nich przyzwyczaić. 

Istnieje możliwość zamówienia budki dla puszczyka lub kłody z naturalną dziuplą wraz z montażem. 

Koszty budki klasycznej: 195,00 zł 

Montaż: 110 zł (+ koszty dojazdu do 50 km) 

Koszty kłody przypominającej naturalną dziuplę (tylko na zamówienie): 350 zł 

Montaż: 150 zł (+ koszty dojazdu do 50 km) 

Cena: 40,00 zł

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

rudzik, pleszka, pliszka siwa, kopciuszek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Rudzik lubi przemieszczać się po podłożu skacząc, chętnie też zatrzymuje się i odpoczywa, charakterystycznie kiwając ogonem. Ptaki chronią swoje terytorium zarówno śpiewając, jak i fizycznie przeganiając inne osobniki. Znany jest z pięknego śpiewu, i faktycznie ten gatunek ptaka śpiewa przez cały rok, choć szczególne popisy daje wiosną, zwłaszcza w godzinach popołudniowych. Na swoje schronienie chętnie wybierają wilgotne lasy o bogatym runie i podszyciu, a także sady, zapomniane ogrody i parki. Gniazda tych ptaków najczęściej można znaleźć blisko ziemi, zwłaszcza w zacienionym gęstym krzewie, połamanych gałęziach ale także w dziuplach. Rudzik wyprowadza 2 lęgi w roku. Ptaki te, aby zechciały osiedlić się w budce lęgowej, nie może ona być umieszczona na wysokości większej niż 4 metry. Uważane są za stosunkowo odważny gatunek ptaka, co ułatwia ich obserwację, chętnie towarzyszą osobom pracującym w ogrodach, sadach czy parkach. Odżywia się owadami, pająkami, dżdżownicami i ślimakami, zbieranymi w ściółce.

Pleszka patrz: budka dla sikory- klasyk

Pliszka siwa – środowisko jej życia od dawna wiąże się z człowiekiem. Są nim ugory, pastwiska, łąki, plaże, poręby oraz szosy i zabudowania. Ptak ten bardzo ceni sobie również bliskość wody. Gniazdo zakłada najchętniej w zagłębieniach murów, pod dachami, w wiązaniach drewnianych szop, w pryzmach cegieł, stosach drewna i kamieni. Jest ono duże, o dość luźnej konstrukcji, zbudowane z łodyg i liści traw, korzonków i mchu, o wyściółce z włosia z domieszką piór. Jaja składane są w okresie od końca kwietnia do początku lipca (2 lęgi). Pliszki mają charakterystyczny zwyczaj częstego kiwania swoim długim ogonem w każdą stronę podczas biegu, ma to na celu wypłoszenie owadów z ich kryjówek, którymi się żywią.

Kopciuszek – zabudowa miejska stanowi namiastkę górskich terenów, na których pierwotnie gniazdował. Występuje nawet w centrach wielkich miast, gdzie przy sztucznym oświetleniu jego głos rozbrzmiewa także w nocy. Samce mają smolisto-czarną pierś, pomarańczowordzawe podogonie i ogon – wyglądają więc, jakby zostały okopcone przez dym z komina, na którym chętnie przysiadają. Bardzo ruchliwy, często potrząsa ogonem, sprawiając wrażenie zaciekawionego i podekscytowanego. Wracają do Polski w marcu, a pierwsze lęgi pojawiają się już pod koniec kwietnia. W czerwcu składają drugi lęg, a niektóre pary wyprowadzają nawet trzy lęgi w roku. Samica składa 5–6 jaj o białawej, czasem niebieskawej skorupce, których wysiadywanie trwa ok. 2 tygodni. Pokarmu szuka na ziemi, biegając i skacząc na jej powierzchni (również na betonie, asfalcie, blaszanym dachu). Potrafi zwinnie chwytać owady w locie. Bezkręgowce i owoce mogą zbierać z gałęzi, ścian i liści.

Opis techniczny budki:

podstawa w środku 10 x 10cm,

wysokość  ~ 25cm,

otwór wlotowy otwarty w górnej części budki o wysokości ok 7,5 cm szerokości 10 cm,

głębokość ok 16 cm,

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),

sposób łączenia: wkręty,

krawędzie fazowane,

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka poprzez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa,

Uwaga!

Budki półotwarte są narażone na drapieżnictwo ssaków i ptaków. Dlatego należy je wieszać tak, aby dobrze zlewały się z otoczeniem i były dobrze ukryte, np. w winobluszczu. Do budek tego typu dodajemy obowiązkowe siateczki zabezpieczające. Gatunki gniazdujące wyżej, np. kopciuszek czy pleszka mogą być narażone na presję ze strony ptaków krukowatych.

Natomiast budki dla rudzika (nisko zawieszane ca 1,2-1,6 m) powinny być dodatkowo zabezpieczone ze względu na drapieżnictwo kotów lub kun. Dlatego oprócz siateczki zaleca się zastosowanie różnych mniej lub bardziej radykalnych środków odstraszających, a mianowicie:

– sadzenie w otoczeniu budki dla rudzika roślin odstraszających koty: lawenda wąskolistna, ruta zwyczajna, kocanka włoska, bodziszek bałkański,

– wyłożenie na ziemi w promieniu do 1 metra od pnia ciętych gałęzi kolczastych krzewów (berberys, głóg, tarnina) lub mat z kolcami nieraniących kocich łap,

– raz na tydzień malowanie kory dookoła podstawy pnia terpentyną (po zajęciu budki przez ptaki),

– zastosowanie dostępnych na rynku odstraszaczy kotów (wodne, dźwiękowe lub ultradźwiękowe),

– zawinięcie dookoła pnia opaski z blachy o szerokości 40-50 cm (łączenie na nity),

– zawinięcia wokół pnia poniżej budki kilku zwojów drutu kolczastego przeciw kunom.

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.

Cena: 90,00 zł

gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

wróbel zwyczajny, mazurek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

W Polsce żyją 4 gatunki z tej rodziny ptaków, ale tylko dwa są pospolite: wróbel domowy i wróbel polny, czyli mazurek. Występują w całej Polsce, spotykamy je wśród zadrzewień śródpolnych, wśród żywopłotów, w sadach, w towarzystwie zagród i ptaszyńców. Małe, brązowo-szare, czasem z domieszką czarnego. Mają krępy tułów, dużą i okrągłą głowę, krótki dziób. Wróbel domowy jest większy, występuje u niego dymorfizm płciowy, co oznacza, że samce różnią się wyglądem od samic. Samiec ma charakterystyczną szarą czapeczkę, biały policzek podkreślony białą linią i czarny pas ciągnący się od podgardla do oczu. Brzuch jasny, grzbiet i skrzydła ciemnobrunatne z czarnymi paskami. Samica jest nieco mniejsza od samca. Głowa niemal jednolicie brązowoszara, z delikatnym płowym paskiem ciągnącym się za okiem. Mazurek podobny do samca wróbla domowego, ale nieco od niego mniejszy. Najłatwiej odróżnić te dwa gatunki po czarnej plamce na białym policzku u mazurka – u wróbla domowego brak tej plamki. Mazurek za to nie ma szarej czapeczki na wierzchu głowy, jest ona jednolicie brązowa. Samiec i samica mazurka nie różnią się od siebie.

Wróble dobrze się czują w towarzystwie człowieka, są zwierzętami stadnymi. Budują kuliste, duże gniazda głównie z trawy. Gniazdują także w dziuplach, skalnych szczelinach, budynkach. Nierzadko gniazdują gromadnie. Samica składa 3-7 jaj. Długość jaj: 1,8-2,2 cm. Żywią się nasionami i owadami. Pisklęta są karmione owadami. Wróble właściwe (rodzaj Passer) zjadają głównie ziarna, szczególnie zbóż.

opis techniczny budki lęgowej:

podstawa  w środku w jednym z trzech modułów 13 x 13 cm,

wysokość  ~ 25 cm,

otwór wlotowy okrągły 2 cm od górnej krawędzi o średnicy 35mm,

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),

sposób łączenia: wkręty,

sposób montażu: przygotowane otwory do montażu do elewacji budynku,

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.

Cena: 45,00 zł

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

sikora bogatka, sikora modra, sikora sosnówka, wróbel, mazurek,

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Sikory są dość towarzyskie i hałaśliwe, łatwo uczą się od siebie. Gniazdują w dziuplach. Część gatunków sama je drąży. Wyprowadzają 1-2 lęgi w roku. Jaja wysiaduje tylko samica przez 12-14 dni. Liczba jaj: 4-12. Potomstwem opiekują się oboje rodzice. Młode pozostają w gnieździe przez 17-20 dni. Chętnie gniazdują w budkach lęgowych. Podstawą ich pokarmu są owady i nasiona oraz jagody. Sikory mogą pełnić bardzo istotną rolę w zabijaniu owadzich szkodników. Uważa się, że ptaki mogą pisklętom przynieść do gniazda nawet 10 000 owadów.

Wróble patrz Familiada

Opis techniczny budki:

podstawa  w środku 13 x 13 cm,

wysokość  ~ 25 cm,

otwór wlotowy okrągły w górnej części budki o średnicy 32 mm,

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),

sposób łączenia: wkręty,

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka przez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa,

Budka ta posiada wyjmowaną ścianę przednią (co ułatwia jej czyszczenie) z przedłużonym otworem wlotowym (ca 4-5 cm),

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.

CENA: 195,00 zł  (na zamówienie)

gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

kawka

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Kawka (Corvus monedula) jest ptakiem z rodziny krukowatych. Można spotkać się z opinią, że należy do jednych z najbardziej inteligentnych ptaków. Podobno można ją nauczyć mówić, i będzie robić to całkiem nieźle. Kawki są gatunkiem monogamicznym oraz długowiecznym. Jak na zwierzę tej wielkości, długość życia w niewoli na poziomie 30 – 40 lat, to naprawdę niezły wynik. Do lęgów przystępują już w marcu, wtedy też samica składa jaja, a potem przez najbliższe 30 dni je wysiaduje. Warto tutaj wspomnieć o samych jajach, których skorupka jest „miętowopistacjowa” i brązowo nakrapiana. Ptak ten to nasz niepozorny sprzymierzeniec – żywi się tym, co niekoniecznie dla nas jest dobre. Głównie drobnymi owadami, ich larwami, a także drobnymi gryzoniami, gdy natknie się na ich gniazdo podczas swoich wędrówek na trawniku czy łące. W okresie lęgowym, kiedy młode wychodzą z gniazd, całe stado bacznie obserwuje takiego młodzieńca i w razie niebezpieczeństwa, opiekunowie atakują wroga. Najpierw reagują głosem, wznosząc alarm słyszalnym na dalekie odległości: „agrrr”. Gdy to nie zadziała, mogą podjąć się próby ataku, jeśli wróg nie odpuści.

 Opis techniczny budki:

podstawa  w środku 25 x 25 cm,
wysokość  ~ 100 cm,
otwór wlotowy pogłębiony okrągły w górnej części budki, 5 cm od daszka o średnicy 10 cm,
materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),
górna część frontu 30 cm otwierana,
frezowanie na wewnętrznej, tylnej ściance ułatwiające młodym ptakom trening wspinaczki,

sposób łączenia: wkręty,

sposób montażu: możliwość montażu do komina lub wysoko do elewacji budynku, proponujemy montaż za pomocą obejmy (np. do komina) lub na 4 haki lub kołki rozporowe (minimum 10) (elementy montażowe NIE są dołączone do produktu).

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.

Cena: 35,00 zł

gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

strzyżyk

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Strzyżyk chętnie zakłada gniazda w krzewach, lubi sąsiedztwo cieków wodnych, pojawia się także w ogrodach. Jest to jeden z mniejszych gatunków występujących w Polsce. Swoją uwagę zwraca charakterystycznie zadartym do góry, krótkim ogonem. Ruchy strzyżyka sprawiają wrażenie „mechanicznych”, dlatego nadają mu bardzo energiczny charakter. Często żeruje blisko ziemi. Zwłaszcza wiosną mimo swoich niewielkich rozmiarów, jego śpiew potrafi roznosić się na bardzo dalekie odległości. Wiosenna melodia strzyżyka uchodzi za jedną z najładniejszych leśnych piosenek. Strzyżyk to taki ptasi macho choć niepozorny, samiec w swoim rewirze posiada kilka gniazd i do każdego zwabia kolejną samicę. Osobniki posiadające większe doświadczenie zajmują siedliska bardziej zasobne w pokarm, a także odpowiednie nisze lęgowe, umożliwiające ukrycie gniazda przed drapieżnikami. Mimo posiadania w rewirze kilku gniazd, samiec pomaga swoim samicom w wychowywaniu młodych, chociażby w ten sposób, że przynosi im jedzenie.

opis techniczny budki:

podstawa  w środku 13 x 13 cm,

wysokość  ~ 24 cm,

otwór wlotowy wąski ok 3,5 cm, na całą szerokość skrzynki w górnej jej części,

materiał: sosna, pełna deska, grubość 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PEFC),

sposób łączenia: wkręty,

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka poprzez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa/lub za pomocą wkrętów,

W przypadku budek tzw. półotwartych dodatkowo w celu ochrony przed drapieżnikami zaleca się stosowanie repelentów odstraszających na pnie drzew, lub tworzenie naturalnych barier w postaci gałęzi kolczastych krzewów wokół drzew,

Budka może być narażona na drapieżnictwo ssaków i ptaków. Dlatego należy ją wieszać tak, aby dobrze zlewała się z otoczeniem. Do budki tego typu dodajemy obowiązkową siateczkę zabezpieczającą.

Budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów.